Yedi kez ruhumu kınadım:

İlki; yükseklere ulaşmada zayıflık gösterdiğini gördüğüm zaman.

İkincisi; dosdoğru gidenlerin önünde sekmeye başladığını gördüğüm zaman.

Üçüncüsü; kolayla zor olan arasında seçenek sunulduğu zaman kolayı yeğlediğinde.

Dördüncüsü; Bir suç işlediği, sonra da başkalarının buna benzer suçları onu teselli ettiğinde.

Beşincisi; Kendi zayıflığına tahammül ettiği, üstelik bu tahammülü güçlü oluşuna bağladığında.

Altıncısı; Bir yüzün çirkinliğini hor görüp aslında onun kendi maskelerinden biri olduğunu

fark edemediğinde.

Yedincisi; Bir övgü şarkısı söyleyip de bunu bir erdem sandığında…

Halil Cibran